AKO Reisverslag La Paz Mexico November 2007
Hilda, Liliane, Eddy, Hilde, Hugo, Britt, Yves, Dirk, Marc, Jean Paul, Hedwige, Patsy, Sandra, Monique, Eddy en Alan
Zoals elk jaar zochten we ook in het najaar van 2007 een tropische duikbestemming op. La Paz, neen niet de Boliviaanse hoofdstad maar La Paz - Baja California Sur in Mexico. Baja California is samen met Baja California Sur de Mexicaanse uitloper van California / VS. Deze twee staten vormen een schiereiland dat in het westen grenst aan de Stille Oceaan en in het oosten aan de Golf van Californi�, ook wel de Zee van Cortez genaamd. De Zee van Cortez ligt in de okstel van het Mexicaanse vasteland en het schiereiland en staat bekend als de kweekplaats van de Stille Oceaan.
Het was een meevaller dat we vanuit Brussel konden vertrekken : zaterdag 27/10/2007 ging het richting New York, met vervolgens een aansluiting naar Mexico City, om enkele uren later na een binnenvlucht van een tweetal uurtjes in La Paz te arriveren. We hadden een behoorlijk goede aansluiting NY - Mexico City. Dit was echter buiten de slopende en minutieuze douane-controle op Kennedy Airport gerekend. Toen uiteindelijke iedereen van de groep in de States was toegelaten, werd een spurt ingezet naar de terminal van Airomexico.
Te laat, er werd niet meer ingecheckt. Daar stonden dan Dirk & Sandra - Hilde, Eddy J & Liliane, Eddy D & Hilda, Marc & Monique, Yves, JP & Patsy, Hugo & Hedwige..
Aandringen had geen zin, cerrado en daarmee uit ! Gelukkig kan Monique meer dan een behoorlijk mondje Spaans en na veel over en weer gebakkelei, raadden de mensen van Airomexico aan ons te wenden tot American Airlines. We hadden inderdaad een lichte vertraging opgelopen tijdens deze vlucht. Bovendien bleken ook nog eens onze koffers door Airomexico ergens gedeponeerd te zijn. Die waren van het vliegtuig gehaald omdat de passagiers niet kwamen opdagen. Na veel zuchten en kreunen werd er toch iemand uitgestuurd om onze bagage te gaan zoeken en wat bleek, na iets wat een eeuwigheid leek maar in werkelijkheid hooguit een uurtje duurde, kwam een Mexicaantje aandraven met twee loodzware karren met onze bagage annex duikspullen.
Na wat zoekwerk vonden de medewerkers van AA toch een oplossing om de hele groep alsnog naar La Paz te vliegen. We konden de volgende ochtend rond 6.00 u vanuit La Guardia vertrekken richting Mecixo City met een tussenstop in Dallas. AA zorgden voor een hotelkamer voor de komende uren.
De volgende ochtend schrikbarend vroeg stond de ganse groep met slaap in de ogen de taxi op te wachten die ons naar La Guardia bracht. Na nog wat gekrakeel met een licht neurotische taxi-chauffeur ( onze voucher zou niet in order zijn) arriveerden we op tijd voor onze vlucht naar Dallas. Het traject verliep verder vlekkeloos en een dag later dan gepland kwamen we in La Paz aan waar Britt & Alan ons stonden op te wachten (die een dag vroeger vertrokken waren).
Na nog een lichte maaltijd en een margarita aan de bar, droop de een na de ander af richting hotelkamer.
De duikschool funbaja (www.funbaja.com) lag op wandelafstand van het hotel in de baai van La Paz aan een mooie marina. Enrique en Jesus Castillo verwelkomden ons hartelijk. Twee boten 1 voor een 12tal duikers en een andere voor een 6tal duikers stonden voor ons klaar.
Onze eerste duik was al meteen een schot in de roos : aan ISLOTES konden we naar hartelust met de zeeleeuwen dollen die speels in onze handschoenen en vinnen kwamen happen (2 duiken). s Middags werd ons een warme maaltijd aangeboden op een idyllisch, hagelwit strand. De laatste duik die eerste dag was op TINTORERA.
De tweede dag werd er tweemaal op EL BAJO gedoken. Twee duiken in den blauwe maar wat voor duiken. Jesus had gezegd dat de kans bestond dat we hamerhaaien zouden zien. En ja zeker, tijdens de eerste duik was het een beetje wazig omwille van de afstand, maar tijdens de tweede duik konden we duidelijk een school hamerhaaien onderscheiden. Wat een beleving het werd een opgewonden apres-duik.
En dan moest de max van de dag nog komen ! We werden met snorkeluitrusting in ondiep water gedropt midden in de habitat van een walsvishaai. WHOW !! Wat een kanjer van een vis !!! En de onze bleek dan nog een jong exemplaar te zijn.
Hij gleed met zijn reusachtig lijf majestueus door het water geescorteerd door een aantal kleinere vissen die op identieke wijze meeslingerden met de gastheer.
Na deze ervaring werden we allen lichtjes euforisch aan land gebracht.
Dag 3 werd er gedoken op REINITA en REYNA drie prachtige duiken waarbij we tijdens een duik terechtkwamen in een school van wel een miljoen snappers. De zwerm cirkelde om ons heen, benam ons het zicht en hier en daar lichte een duiklamp op.
De zeeleeuwen waren een constante geworden.
Voor de vierde dag had Jesus ISLA BELLENA (1), FANG MING WRECK (2) en CORRALITO (3) voorzien. Het wrak bezat een ongekende visrijkdom, je moest als het ware door een waaier vlindervissen, keizersvissen, baarzen en een gigantisch aantal kleinere soorten. Tijdens de duik op CORRALITO maakte Alan een prachtig filmpje van spelende octopussen (zie hieronder). Daarna leidde onze gids ons naar een zanderige stek voor een buitengewoon schouwspel : de sergeant magor fish werd met een aas uit zijn hol gelokt waarna hij vliegensvlug en achterwaards er terug indook. En dit keer op keer tot alle duikers uitgespeeld waren. Merkwaardig !
Voor de laatste duikdag was een afdaling voorzien in het FERRY SALVATIERRA WRECK waar we evenals daags voordien een massa aan onderwaterleven vonden.
Vervolgens ging het naar SWANEE REEF wat ik persoonlijk de mooiste duik vond.
Een koraalrif met een labyrint aan klein leven: krabbetjes, annemoonvisjes, sepias, langoesten.. Ik kon er uren van genieten !
Vrijdagavond trakteerde Funbaja ons op een etentje in een typisch Mexicaanse tapasbar. Waarna van een afzakkertje in de hotelbar werd genoten.
Zaterdagmiddag bracht Jesus ons naar de luchthaven om via een tussenstop in LA en Londen zondagavond in Brussel te landen.
Onze manage a trois Dirk-Sandra-Hilde bleven in LA voor een tweeweekse rondrit door Californie (VS).
Marc en Monique bleven in La Paz en maakten een rondrit in Mexicaans Californie.
Britt en Alan vlogen daags nadien terug.
Een echte aanrader !
Hedwige
